Blue Mountains en eerste helft oostkust

Op 2 januari hebben we de grote stad achter ons gelaten en zijn we de blauwe bergen ingetrokken. Het is vakantie en dat merk je. Overal een drukte van jewelste en ke wandelt in file naar de uitzichtspunten.
Ons hoofddoel is de oostkust dus we gaan geen enorme trektochten maken en veel tijd besteden in dit gebied, wat op dit moment niet zo heel erg is met alle familie-uitjes overal en het feit dat het 35 graden is en BENAUWD! Onze kleding plakt aan alles vast. Gelukkig hoef je geen uren te wandelen om wat moois te zien. We hebben dus 's middags in 2 uurtjes Katoomba Falls en The Three Sisters gezien. We waren net op tijd terug in ons hotel toen het onweer losbarstte, wat een geweld geeft dat zo tussen die bergen! Je schrikt bij elke klap, ramen trillen, je zit te schudden in je stoel en natuurlijk valt de Wi-Fi uit, net als je besluit de bui dan maar uit te zitten en je verhalen bij te werken... tja..

Na de bui hebben we dan toch maar de gok gewaagd en zijn we naar de Wentworth Falls gehiked, het pad begon achter het hotel en na zo'n bui moet er lekker veel water vanaf komen. De tocht duurde uiteindelijk langer dan gedacht, 3 uur heen en terug, maar het was het waard. Min of meer...
Er kwam lang niet zoveel water vanaf als gehoopt en voor het mooiste gezicht op de waterval moest je een enorm lange trap af (ik ben wel goed maar niet gek). Ik kan me van vroeger nog een toer herinneren van een Waterfall of the Thousand Steps, zou het deze zijn? Maar het uitzicht vanaf de top was fantastisch! Prachtig panorama over de vallei, witte kaketoes die af en aan vlogen en bijna geen toeristen, die zaten nog lekker binnen :-)
Daarna hadden we wel een biertje verdiend (of twee).

De volgende dag begon het echte verre rijden. Ons eerste doel was Port MacQuarie aan de kust, zo'n 450 km verder, en wilden in Kew kijken naar een accommodatie bij het informatie centrum, want we hadden van te voren niets voor kunnen bereiden bij gebrek aan Wi-Fi. Die was om 15.30 al gesloten, we waren er 10 minuten te laat! Maar buiten hingen brochures dus daar waren we doorheen aan het bladeren. De dame van het centrum was er nog en zag ons bezig. Ze kwam naar buiten om ons toch maar te helpen, de schat, en we waren blij tussen toe want er bleken helemaal geen accommodaties meer vrij te zijn in het hele gebied! Zij en haar man hebben alles en iedereen afgebeld maar het was óf te duur, óf te slecht, óf bij 10 anderen op een kamer. Uiteindelijk vroeg ze of we het motel aan de overkant van de straat al hadden geprobeerd, die hadden we nog niet gezien, dus zij bellen en jawel, hij had nét een afmelding gekregen, jeej!

We verwachten er niet veel van. De buitenkant ziet er wat goedkoop uit met zijn grote rode bord 'Motel' en we hadden geen keus, maar het blijkt een ontzettend schattig motelletje te zijn met een zwembad en een barbecue die we 's avonds kunnen gebruiken. De kamer is prima en we hebben een waterkoker en magnetron. De eigenaar komt uit zuid Afrika en is ontzettend gastvrij. Als we de bbq willen gebruiken zorgt hij voor borden, bestek en toebehoren. Ook verteld hij ons over het uitzichtspunt op de berg The Northern Brother, die we dan ook maar op gaan zoeken. We kijken ver uit over Laurieton en de ruwe zee, echt prachtig! Er vliegen groene parkieten met rood en blauwe nekken en zijn hond is de liefste bruine labrador die ik ooit heb gezien. Wat een geluk bij een ongeluk!

Vandaag, 4 januari, is weer zo'n lange reisdag van ruim 500 km. We hebben onderweg een tussenstop gemaakt in Coffs Harbour waar ik vroeger met Kelly ben geweest, maar ik kan er niets meer herkennen helaas. Het strand is er prachtig, maar het waait hard dus we lunchen in het park tussen de meeuwen. Éven later stoppen we voor een drankje en de benen te strekken in het historische stadje Ulmarra. Het stadje zelf is niet bijzonder maar we komen bij een restaurantje aan de rivier uit en dat zit er heerlijk. Wel maken er een aantal dieren een ontzettende herrie dus ik, nieuwsgierig als ik ben, ga op ontdekking uit. Het blijkt een boom vol Flying Foxes te zijn! De arme beestjes hebben het bloedheet in de volle zon en proberen zichzelf koelte toe te wuiven. Daarbij raken ze hun buurman die vervolgens weer boos opvliegt en verderop gaat hangen waar hij weer een ander in de weg hangt enzovoort.. prachtig om te zien maar ik had wel medelijden met ze. Waarom zoeken ze geen grot op net als de rest?

We zijn nu gestopt in Ballina, omdat er niets te vinden is in Byron Bay, maar ik verwacht dat hier ook vast wat te zien is! Tijd om te gaan ontdekken!