Tasmanië Under Down Under

We zijn alweer ruim een week verder en er is zó veel te vertellen! De afgelopen dagen zijn we met een tour mee geweest van Under Down Under en hebben vrijwel het gehele eiland van Tasmanië mogen zien. 

Op zondag werden we opgepikt door Leith, een rasechte Tasmaniër die bij tijd en wijle lastig te verstaan was maar zo graag zijn verhaal deed dat het toch nog wel een keer herhaald werd en anders was hij zeker niet te beroerd om het persoonlijk nogmaals te vertellen. En tóch zijn er dan altijd mensen die niet weten wat de afspraken zijn. Tja, met een groep van 24 personen die ook erg gemêleerd is met reizigers uit Brazilië, Duitsland, Japan, Maleisië, Ierland, India, Jamaica en meer, kunnen er wel eens misverstanden ontstaan. Ook de groepssamenstelling was bijzonder met gezinnen, een koppel en singles. Alles en iedereen zat er bij, wel erg gezellig!

De eerste dag was al meteen een lange dag omdat we van Hobart (oostkust) meteen naar de westkust vertrokken. Onderweg hebben we natuurlijk voldoende stops gehad, er was meer dan genoeg te zien!

De Tall Trees Walk heeft de Swamp Gums, de hoogst bloeiende plant ter wereld en de grootste groeide er al toen Abel Tasman voet aan wal zette in 1642.
Tijdens de wandeling kwamen we langs prachtige watervallen en zagen we witte een zwarte kaketoes overvliegen. In de struiken hopten schattige Paddy Melon Wallabi's. 
Verderop stopten we bij Lake St. Claire, het eindpunt voor mensen die de Overland Track wandelen. Die begint een stuk noordelijker in Craddle Mountain en kan 4 tot 6 dagen duren. Nou, mij niet gezien hoor! Ook daar liep wildlife rond, en nu was het een echidna! Echidnas zijn ontzettend grappige beestjes om te zien. Ze lijken op een kruising tussen een grote egel, een miereneter en een mol. Er is nog maar één andere momotreme (eierleggend zoogdier) en dat is de platypus. De platypus is ook wel bekend als het vogelbekdier. Het heeft de snavel van een eend, de vacht van een bever, zwemt in het water en legt eieren, moeder natuur heeft een goed gevoel voor humor!

We hebben 2 nachten overnacht in Strahan (spreek je uit als Strawn) In dit backpackers hostel werden we verwelkomt door Bumpy. Ook weer zo'n rasechte Tasmaniër, met een enorme liefde voor het leven, die man kan verhalen vertellen! Door zijn achtertuin loopt een stroompje waar platypus in rondzwemt en ook die heb ik als enige van de groep kunnen aanschouwen! Ik heb hem maar 30 seconden gezien, er was niemand anders bij en ik heb geen foto's, maar ik weet wat ik gezien heb, wat een ander ook zegt :-p

Bij Bumpy hebben we kerstavond gevierd en ik had me geen betere locatie op deze vakantie voor kunnen stellen, wat een gezelligheid met zo'n bijzondere man en zo'n internationaal gezelschap!


Vanuit Strahan ging ik met een boot de haven in, Klaas wilde deze keer niet mee. Het gebied is enorm groot, meer een inlandse zee dan haven. Het gebied kan vanaf zee worden binnenvaren door Hell's Gates, een smalle doorgang waarvan de gevangenen wisten dat ze nu bij hel op aarde waren aangekomen, het gevangenkamp op Sarah Island. Hier waren de leefomstandigheden zó verschrikkelijk dat gevangen vaak zelfmoord als ontsnapping kozen. Sommigen probeerden het eiland te ontvluchten maar konden niet zwemmen en verdronken. 10 mannen zijn uiteindelijk met het laatste schip ontsnapt die ze daar zelf hadden moeten bouwen, The Frederick, waarmee ze helemaal tot Chili waren gekomen! Helaas werden ze daar alsnog gevangen na een aantal maanden vrijheid en teruggebracht naar Hobart waar ze alsnog werden terechtgesteld. Vreemd genoeg is er een komisch theaterstuk over deze ontsnapping geschreven die werkelijk hilarisch was! Dit stuk, The Ship that never Was, wordt al 25 jaar opgevoerd door 2 personen waarvan er 1 ook al 25 jaar bij zit! Mocht je er ooit komen, zeker gaan kijken! Maar hou er rekening mee dat je als publiek erbij betrokken wordt en dat je nat kunt worden :-)


Via Craddle Mountain en Sheffield, een stadje met prachtige muurschilderingen, kwamen we 1e kerstdag, in Launceston aan. 
Vanwege kerst waren alle restaurants gesloten. Je kunt je het niet voorstellen in Nederland, maar met kerst en ook 2e kerstdag (boxing day) sluiten ze daar alles. Het hostel had daarom voor ons een BBQ georganiseerd, hoe leuk is dat? Een BBQ bij 25 graden terwijl je eigenlijk sneeuw verwacht, weer zo'n unieke ervaring. 's avonds heb ik weer eens Shithead geïntroduceerd, blijft toch een erg leuk spel!


Op 26 december, 2e kerstdag, is mijn moeder 65 geworden, nogmaals gefeliciteerd mam! Wat een uitkomst is Whatsapp-bellen toch! Zonder stress naar Nederland kunnen bellen, net zo lang als je wilt. Dat was de eerste keer toch wel anders, toen moest je nog op zoek naar een telefooncel, zorgen dat je genoeg kleingeld hebt en dan in korte zinnen vragen hoe het gaat en vertellen dat je de komende maand geen contact met ze zal kunnen hebben, dus geen nieuws is goed nieuws!

Vandaag hebben we weer Paddy Melon Wallabi's gespot, naast een paar prachtige pauwen bij Cataract Gorge. De Gorge is wel mooi, maar de dieren zijn het hoogtepunt, dus niet perse een aanrader. 
De wandeling 's middags bij Bay of Fire aan het water was wel erg mooi! Helderblauw water en een mooi, redelijk wit strand. Het viel me op hoe schoon het er eigenlijk was. Ik probeer altijd vuil mee te nemen als ik het zie liggen, maar dat was hier gelukkig niet nodig. Helaas was de zee erg ruw en koud, dus geen bounty-eiland-achtige plaatjes, maar een paar diehards hebben het toch gewaagd een stukje te zwemmen. Wel op een rustiger stuk, een afgeschermde baai, dat kon echt niet anders. 

De 5e dag was nog een sportieve dag die ik een beetje aan me voorbij heb laten gaan. Je kon bij Wineglas Bay niet alleen naar een mooi uitzichtpunt of naar het strand wandelen (700 treden terug omhoog), maar je kon ook nog een redelijk heftige klim maken naar de top van Mount Amos, dat is te heftig voor mij, maar nu werd het voordeel van een groepsreis weer duidelijk, Klaas kon tenminste wel gaan met Gabriël en Hannah. Gabriël is een sportieve jongeman uit Brazilië met bergbeklimervaring en Hannah en jonge vrouw uit Tsjechië die de gekste trucs uithaalt om maar mooie Instagram foto's te maken, dus 2 sportieve mensen, maar Klaas heeft niet aan ze onder gedaan! In een keurige tijd van 3 uur hebben ze de berg bedwongen en prachtige foto's van de  baaien weten te maken. 

We hebben onze tour afgesloten in Port Arthur,  ook weer een oude gevangenen kolonie, maar vele malen beter bewaard gebleven dan Sarah Island. Hier staan nog (deels) volledig bewaarde huizen, gevangenissen en kerken waar je nog erg goed kunt zien hoe men in de jaren 1830  woonde. Ook anders dan Sarah Island is dat hier ook een jeugdgevangenis is waar kinderen al vanaf een leeftijd van 7 jaar naartoe gestuurd konden worden. Dat is gelukkig nu wel anders!

We zijn nu 6 dagen onderweg geweest en hebben onze groep redelijk goed leren kennen. 's Avonds zitten we met een leuk clubje te kaarten en kletsen en in de bus is het altijd gezellig, als men niet ligt te slapen tenminste :-) Met Jean uit Ierland hebben we afgesproken voor nieuwjaar. Zij heeft zichzelf een hotel bij The Rocks met uitzicht op The Harbour Bridge cadeau gedaan voor haar verjaardag en wij zijn uitgenodigd! Hoe gaaf wordt dat, vanaf het balkon van een hotel uit kunnen kijken over de mensenmassa die zich heeft verzameld en vrij uitzicht op het vuurwerk! Dus in het nieuwe jaar weer nieuws van ons! X