Nagano en Tokyo
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Klaas en Kim
24 Februari 2019 | Japan, Tokio
Vanuit Kyoto kun je met Shinkansens via Tokyo naar Nagano komen, maar wij hadden besloten dit anders te doen. Vanaf Nagoya, dat halverwege de reis ligt, kun je namelijk ook de lokale trein pakken en die gaat dwars door de bergen, véél leuker dan in een flits langs de kust. Duurt iets langer, maar dan heb je wel een mooi uitzicht. De Shinkansens gaan ook vaak via tunnels en áls ze al uitzicht hebben, dan is het ook snel voorbij, vandaar dat dit ons beter leek en dat was ook zo gelukkig! Prachtig uitzicht op besneeuwde toppen en bossen in plaats van grijze dorpen en steden.
In Nagano zaten we in een hostel die werd gerund door twee geweldige mensen. Naomi liet steeds lieve berichtjes achter over het inchecken, het ontbijt of dat Shine, de eigenaar ons 's avonds graag even wou spreken in de huiskamer. Zij zorgde echt goed voor ons een had zelfs wat lekkers voor onderweg voor ons klaargelegd.
's Avonds in de geïmproviseerde huiskamer bracht Shine ons op de hoogte van het reilen en zeilen in de stad onder het genot van een Highball (als je whiskey lust) en had goede tips voor ons over wat te doen en ach, hij had het zelf ook niet zo druk, dus hij ging wel mee skiën met Klaas, kon hij ook mooi rijden en goedkoop ski's voor Klaas regelen. Maar eerst wilden we de Snow Monkeys zien!
Snow Monkeys zijn niet anders dan de makaken die je verder in Japan vindt, alleen deze apen hebben een manier gevonden om de bittere kou tijdens de winter te doorstaan. Het gebied kent namelijk een aantal warmwaterbronnen en dat vinden ze héérlijk! Tja, wie niet!
De bekendste foto's zijn dan ook die foto's waarop de apen met sneeuw op hun hoofd in het water op zitten te warmen met een gelukzalige glimlach op hun gezicht. Wij hadden niet zo'n geluk, er waren er wel veel en er lag flink wat sneeuw, maar ze zaten niet in het water. Nou vind ik het eigenlijk wel leuker als er ook wat beweging is en dat was er volop, dus we waren niet teleurgesteld!
Ze waren lekker in de sneeuw aan het spelen, ruzie aan het maken (dat gaat er hard aan toe!) of lekker aan het luieren, maar bang van ons waren ze niet. Ze kuierden op hun gemak tussen de mensen door en zolang je ze niet rechtstreeks aankeek of te dichtbij kwam was het koek en ei. Niet iedereen snapt dat dus af en toe hoorde je weer een gil van een toerist die bijna zijn tas of camera kwijt was. Wie niet luisteren wil...
En natuurlijk hebben we het olympisch stadion bekeken! 1998 is alweer even geleden, maar wie weet er niet meer dat we met 3 Nederlanders op het podium hebben gestaan!
Rintje Ritsma, Bob de Jong en Gianni Romme, wat een helden... en natuurlijk mijn persoontje favoriet en oud buurmeisje, Marianne Timmer! Ook zij worden geroemd in het museum naast alle Japanse helden.
In het stadion wordt nog volop geschaatst en ook het schansspringen is nog in gebruik, maar de bobsleebaan wordt afgebroken, dat kost de overheid teveel geld om te behouden en voor commercieel gebruik is het te gevaarlijk helaas, ik zie mezelf wel van zo'n baan afzoeven!!
De volgende dag is Klaas met Shine gaan skiën en ik werd bij een wandelpad afgezet om een poort te gaan bekijken. Jawel, toch weer een monument, maar nu ging het me om de omgeving. Er lag een dik pak sneeuw en het was wat mistig dus er hing een rare sfeer in het bos, beetje eng, maar ook mysterieus en rustgevend. Mijn koude botten heb ik in een schattig restaurantje aan het begin van het pad kunnen warmen tijdens het genot van een gratis pot groene thee totdat Klaas en Shine me weer kwamen halen. Daarna zijn we op het station afgezet om met de bullit train in 2 uur tijd van totale rust naar totale gekte te worden gebracht.
Tokyo is bizar. Het is bizar groot met 33 miljoen inwoners, het heeft bizar eten zoals walvis en ingewanden en het heeft bizarre mensen lopend in kleding afgeleid van manga of anime, als een soort kleurrijke Gothic.
Er zijn zoveel interessante wijken om te bezoeken, je weet gewoon niet waar te beginnen... ons hostel zit in wijk Shibuya, nou ja, ìn de wijk... het heet dan wel Port House Shibuya, maar 40 minuten lopen om in de winkelstraat te komen is niet ìn de wijk. Maar uiteindelijk toch wel een prima plek met de metro letterlijk om de hoek, een aantal leuke restaurants en barretjes en héél erg netjes en stil. We zaten er 5 nachten, met een snelweg 30 meter verderop, maar je hoorde niets op een enkele verdwaalde dronkaard na.
Als je in Tokyo bent moet je natuurlijk ook Mount Fuji gaan bekijken. Mount Fuji is met een hoogte van 3776m de hoogste berg van Japan en is wereldberoemd doordat hij de skyline van Tokyo op heldere dagen extra vorm geeft. Je kunt hem zien liggen vanaf diverse skyscrapers maar je kunt er ook in 2 uur met de trein naartoe en dan wat dichterbij bekijken.
We zijn naar Kawaguchi gegaan en om daar te komen hebben we weer in een paar pareltjes van treinen gezeten. Vanuit de Express Train (een hele bijzondere speciaal voor mt Fuji) kregen we al een prachtig uitzicht op de vulkaan en je hoorde de hele trein tegelijkertijd 'Wauw' zeggen, ik ook trouwens... De trein ging speciaal langzamer rijden om iedereen de kans te geven de vulkaan te bewonderen!
Met de Kachi Kachi kabelbaan ga je naar 2300 meter om een nog mooier uitzicht over het meer en de vulkaan te krijgen. En met onze gehuurde fietsen zijn we rondom het meer gefietst. We hebben ontzettende mazzel gehad want bij aankomst was Mt Fuji nog goed te zien, maar tegen de tijd dat we vertrokken was hij helemaal in wolken gehuld. We hebben Japanners gesproken die er al meerdere malen geweest zijn en hem nog niet zonder bewolking hebben gezien! Soms hebben we ook wél geluk :-)
Mount Fuji was ons enige uitstapje buiten de stad trouwens. Vanuit elke andere stad zijn we wel een paar keer weggeweest, maar er was zoveel te zien en te doen dat we dat deze keer hebben overgeslagen. Zo zagen we gekte en chaos in Takeshita-dõri, de bekendste straat in de Harajuku wijk vanwege zijn bijzonder uitgedoste mensen. De persoon op de foto was lekker helemaal zichzelf! (Niet de man in het pak, die erachter...)
Daarna geluncht in Kawaii Monster Café. Ons enige thema restaurant van Tokyo, helemaal in kleurrijke stijl, je wist niet waar je moest kijken, zoveel detail in het geheel, van de eetstokjes en de serveersters tot de wc toe. Met zelfs een kort optreden van 'The Monsters'. Het is heel bijzonder om mee te maken, maar hoeft niet zo nodig nog een keer.
We zijn op zoek geweest naar Karaoke in Shinjuku, maar dat viel tegen! Allereerst zijn er lang niet zoveel karaoke zaken als je zou denken en de paar die we gevonden hebben hadden alleen van die boxen waar je dan samen in moest gaan staan zingen. Wij wilden natuurlijk alleen maar de mensen op het podium zien in een karaokebar, zeker ziet zelf zingen, wie zit daar nou op te wachten??
Het drukste kruispunt van Japan vindt je in Shibuya. The Shibuya Crossing is ook echt een begrip en er komen veel toeristen op af die graag eens mee willen lopen in de mensenmassa. Op het drukst van de dag kunnen er zomaar 3000 mensen ineens oversteken! We hebben eerst vanaf veilige hoogte bekeken hoe de stroom vrijwel zonder problemen steeds weer aan de overkant komt. Er zijn altijd mensen die nog over willen als het licht knippert en die vinden zichzelf dan ineens tussen de auto's, maar men rijdt er zó netjes dat er nooit wat gebeurd. Ook zijn er altijd mafketels die midden op het kruispunt selfies gaan staan maken of even een raar dansje doen!
Als we de gekte zat waren gingen we naar parken. Yoyogi park zit bij ons op loopafstand en dat is een heel mooi ruim park waar men op een mooie zondag lekker gaat luieren, frisbeeën of voetballen. Ook is er de Meiji tempel te vinden die we natuurlijk bezocht hebben, je denkt toch niet dat je er in Tokyo tempelvrij vanaf komt? Hier hebben we 2 bruidsparen gezien, weer eens wat anders! Het mooiste park is Hama-Rikyu, wat vroeger een keizerlijke tuin was en waar je nu nog steeds over bruggetjes kunt wandelen naar de theehuizen waar vroeger de keizer zijn Matcha thee dronk. Vreselijk vies trouwens...
Het metro- en treinensysteem is de uitgebreidste en meest effectieve van de wereld. Met 33 miljoen inwoners moet dat ook wel, die wil je echt niet allemaal in een auto of op een brommer hebben! Dat betekent wel dat je eerst een uitgebreide studie moet maken van alle lijnen, want naast metro en treinen heb je ook Shinkansen, bussen en monorail dus het kan zo maar zijn dat je ergens over moet stappen op iets wat niet op je plattegrond staat. Maar dankzij een Japanse simkaart en Google Maps kwamen we er vrij goed doorheen! Ik ben best trots op hoe wij op eigen houtje door Japan zijn gekomen. Eigenlijk alle landen wel. Klaas, dit hebben we goed gedaan! X
-
26 Februari 2019 - 05:19
Paulien:
Lieve schatten, wat een fantastische reis maken jullie!! Héérlijk om via al jullie verslagen ook een beetje in Japan te zijn geweest!!!
Nu nog Las Vegas en Canada.En dan weer terug naar huis!! Geniet er nog even lekker van. Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley